Het is vast opgevallen dat het even stil was van mijn kant.
Vanaf november kreeg ik steeds minder energie, was vaak moe en kortademig bij inspanningen. Half januari ging het echt slecht met mij en sindsdien loop ik bij cardiologie vele onderzoeken af. Mijn voedingspatroon heb ik nog strenger aangepakt en mijn gezondheid op nummer 1 geplaatst.
Stress en andere ongemakken probeer ik zoveel mogelijk te vermijden en rust en wat aanfreubelen is het al een tijdje geworden. Dat is lastig voor iemand als ik die het moeilijk vind om pauzes te houden, een hele uitdaging om even te stoppen.

Het denkwerk, de ideeën staan niet stil. De onderzoeken in het ziekenhuis zijn bijna rond. In mei weet ik meer. Mijn energie komt langzaam terug. Tja, ik ben ook geen wintermens. De zon is mijn motor. Ook mijn hart. Daar wil ik nu wel naar luisteren. Het was schrikken. Nooit gedacht dat ik iets aan mijn hart zou kunnen hebben.


Ik, die al jaren het thema: "Hartjes de wereld in strooien" heeft; liefde voor mens, dier en natuur, vergat haar eigen hart wel eens. Ging maar door en van het ene idee naar het volgende. Super allemaal, maar blijkbaar dacht mijn lichaam, mijn hart daar anders over.